Pokazowe walki bokserskie to walki, które nie są z góry ustalone. W przeciwieństwie do normalnych walk bokserskich i koszykarskich, wynik pokazowej walki bokserskiej nie jest z góry określony. To sprawia, że jest to interesujące wydarzenie, które przyciąga ludzi w każdym wieku i na każdym poziomie sprawności. Daje to również zarówno zawodnikom jak i fanom szansę na dowiedzenie się więcej o tym sporcie.
Sucker punches
Sucker punches są często używane do pokazania siły przeciwnika, zwłaszcza w pokazowych walkach bokserskich. Tego typu walki są często wysoko kwalifikowane i wymagają połączenia techniki i kontroli dystansu. Sucker punches również pozwalają zawodnikowi wyglądać cool i savvy podczas uderzenia. Podczas gdy wielu fanów boksu uważa, że ciosy przyssawkowe są akceptowalną taktyką społeczną, niektórzy uważają, że są one sprzeczne z duchem sportu.
Sucker punch to cios z zaskoczenia, który zaskakuje przeciwnika. Ten rodzaj ciosu jest najczęściej rzucany z bliskiej odległości lub z tyłu. Jest on również uważany za nieetyczny i nielegalny. Istnieją jednak pewne rodzaje ciosów, które mogą być legalne.
Jeden szczególny cios przyssawką w pokazowym meczu bokserskim ponownie wywołał debatę na temat tego kontrowersyjnego ciosu. W 2011 roku Floyd Mayweather znokautował Victora Ortiza ciosem przyssawkowym. Baez został zaskoczony i nie miał szans na reakcję. Ten cios był wynikiem zmiany taktyki podczas walki.
Innym ciosem, który został nazwany ciosem ssącym jest haymaker. Jego celem jest znokautowanie przeciwnika. Jest to najczęściej stosowany cios w pokazowych walkach bokserskich. Często jest określany jako haymaker, a jego celem jest zazwyczaj uderzenie poniżej limitu prawnego. Inny typ nazywany jest low blow. W pokazowych walkach bokserskich, często można zobaczyć jak zawodnicy używają kombinacji metod, aby jak najlepiej wypaść na tle przeciwnika.
Lewy hak
Jednym z najbardziej skutecznych uderzeń w boksie jest lewy hak. Ten potężny cios pozwala na pełną rotację bioder, dzięki czemu cały ciężar ciała może być włożony w uderzenie. Prawidłowo rzucony lewy sierpowy może pokonać odległość do sześciu cali. To uderzenie siłowe pozwala również na zbliżenie się do podbródka przeciwnika, który jest jedną z najbardziej wrażliwych części ciała przeciwnika.
Lewy hak może być rzucany z trzech różnych zakresów, ale lewy hak o krótkim zasięgu jest zazwyczaj najmocniejszy. Jest on przeznaczony do pokonania krótkiego dystansu i ma największą energię. W walce, krótki lewy sierpowy jest również uważany za skuteczną technikę walki. Technika ta wymaga doskonałej obrony, aby odnieść sukces.
Lewy sierpowy może uszkodzić twarz przeciwnika, a także może uszkodzić jego oczy. Lewy hak jest potężnym ciosem, który może przebić się przez rękawice. Siła tego ciosu wynika z tego, że przeciwnik nie jest świadomy jego mocy. Jeśli chcesz wykorzystać lewy sierpowy do znokautowania przeciwnika, naucz się go skutecznie stosować.
Inną techniką, którą można wykorzystać w lewym haku jest lunging hook. Ta technika jest podobna do prawego haka, ale jest wykonywana poprzez wypuszczenie się do przodu. Podczas wykonywania lewego sierpowego, podbródek zawodnika powinien być podniesiony, a jego postawa bardziej wyprostowana. Ta technika ustawi fightera w korzystnej pozycji do zadania prawego haka.
Lewy uppercut
Lewy uppercut jest ciosem zadawanym lewą ręką. Jego celem jest uderzenie w przednią część szczęki lub twarzy przeciwnika. Jest to krótki cios i jest bardzo skuteczny, jeżeli zostanie zadany prawidłowo. Demonstranci powinni upewnić się, że wiedzą jak poprawnie zadać ten cios, aby skutecznie go wylądować.
Jednym z najczęstszych błędów przy rzucaniu uppercut’a jest podnoszenie bioder do uderzenia. Ten błąd powoduje, że przeciwnik wypycha cię z równowagi. Zmniejsza to również siłę uderzenia. Ponadto, telegrafizuje twój cios i pozostawia przeciwnika otwartym.
Lewy uppercut może być używany w bliskim zasięgu i może być bardzo skuteczny, gdy jest używany z jabem. Przełamuje on obronę przeciwnika i jest skutecznym wstępem do kolejnego uderzenia z dalekiego lub średniego dystansu. Najbardziej utytułowani bokserzy używają lewego uppercut’a regularnie. Nadaje on nowy wymiar ich pracy na długim dystansie i jest trudny do obrony poprzez parry lub blok.
Demonstracje lewego podcięcia są trudne do oglądania, nawet dla doświadczonego boksera. Dobrze sfilmowana demonstracja pokaże, jak go wykonać przy zachowaniu odpowiedniej formy. Bokser musi stać z rękami przy nosie, z tylną piętą uniesioną lekko z podłogi i lekko wciśniętą przednią. Musi też zachować odpowiednią równowagę, aby skutecznie uderzyć.
Jab
Podstawową ideą walki bokserskiej z demonstracją jab jest wyprowadzenie ciosu z rdzenia, a nie z ramienia. Powinieneś rzucić jab z lekką rotacją, a nie prostym strzałem, i utrzymać ciężar w tylnej stopie, jednocześnie przesuwając ciężar ciała do przodu. Powinieneś również podnieść piętę lewej stopy lekko z podłogi podczas zadawania ciosu.
Uderzenie może być najbardziej efektywnym sposobem na zadawanie innych ciosów. Może być również użyty do kontrowania agresywnego przeciwnika. Może być rzucany z niemal każdej pozycji w walce. Dobrze wymierzony jab może ogłuszyć przeciwnika na sekundę lub dwie i postawić go w pozycji bezbronnego.
Aby określić optymalny czas wykonania jaba, należy ustalić maksymalną prędkość ręki boksera. Następnie porównaj szybkość ciosów jab i cross hand. Jab będzie szybszy niż cios krzyżowy. Podobnie, lewy hak nie będzie tak szybki jak jab, więc powinieneś utrzymywać ciało w stabilnej pozycji i czekać na okazję do wyprowadzenia jaba.
Jeśli chcesz być bokserem odnoszącym sukcesy, musisz umieć zadawać ciosy z odpowiednią siłą. Jeśli nie trafisz, ryzykujesz, że zostaniesz zaatakowany. Dlatego dobrym sposobem na nauczenie się tej techniki jest oglądanie walk bokserskich, w których obaj zawodnicy używają ciosu.
Outfighting
Outfighting to rodzaj boksu, w którym zawodnik czeka na ruch przeciwnika, aby móc uderzyć. Ten styl wymaga dużej wytrzymałości i pracy nóg. Zawodnik zazwyczaj jest w stanie utrzymać dystans od swojego przeciwnika i zazwyczaj zadaje długie ciosy. Zawodnicy ci zazwyczaj wygrywają przez decyzję, ale niektórzy mogą zaliczyć nokaut.
Większość godnych uwagi pięściarzy w tym typie matchupu to out-boxerzy, tacy jak mistrz wagi ciężkiej Deontay Wilder i legenda boksu Floyd Mayweather Jr. Ci, którzy walczą w ten sposób są znani jako “sluggers”. Bokserzy ci nie przywiązują dużej wagi do strategii, zamiast tego wolą przytłaczać swoich przeciwników siłą i mocą. Nie boją się też bicia i wolą unikać walki z ogniem.
W pokazowych walkach bokserskich, out-fighterzy nauczą się używać szybkiej pracy nóg i ciosów na długość ramion, aby zmęczyć przeciwnika i ograniczyć jego kontrataki. Chodzi o to, by wykorzystać zasięg przeciwnika na swoją korzyść, co jest najskuteczniejszym sposobem na pokonanie przeciwnika.
Choć out-boxing w pokazowych walkach bokserskich jest popularną formą boksu, wciąż trudno ją opanować. Najlepsi fighterzy wykorzystują oba style na swoją korzyść.
Definiowanie ciosów nokautujących
Procesowi nokautowania boksera towarzyszy zwykle utrata przytomności. Może być ona natychmiastowa lub stopniowa. W obu przypadkach napastnik upada na podłogę, a cel traci wszelkie napięcie mięśniowe i ruchy. Typowy jest krótki okres utraty przytomności, a świadomość odzyskuje się zwykle w ciągu kilku minut. Nagła utrata przytomności jest czasami określana jako szklana szczęka i jest prawdopodobnie wynikiem niewystarczającej ilości mięśni szyi, które mogą ograniczyć ruchy głowy.
Głowa jest najczęstszym celem dla ciosu nokautującego. Jednakże, podbródek i szczęka są również pierwszorzędnymi celami. Używanie haków jest najlepszą metodą zadawania nokautujących ciosów w głowę. Uderzenie w te miejsca jest niszczące i może znokautować przeciwnika jednym strzałem.
Nokauty zazwyczaj zdarzają się, gdy bokser otrzymuje kilka szybkich ciosów. Każdy cios powoduje wstrząs mózgu, który zakłóca funkcje neurologiczne. Każdy kolejny cios to krok bliżej do nokautu. W rezultacie dochodzi do nokautu, a bokser pozostaje oszołomiony.
Cios nokautujący to potężny cios, który ląduje pod brodą przeciwnika. Jest on również uważany za czysty cios, jeśli sędzia uzna siłę za wystarczającą, a cios za czysty. Te definicje mogą się różnić w zależności od sędziego.
Podobne tematy