Wszyscy słyszeliśmy o wielkich uderzaczach i miotaczach, którzy odcisnęli swoje piętno na grze. Niektórzy zostali oskarżeni o używanie sterydów, ale Roger Clemens pozostaje najlepszym miotaczem w historii MLB. Innym wielkim graczem jest Carl Yastrzemski, który grał w głównych ligach przez 23 sezony. Znany ze swojego ikonicznego home runu, Yastrzemski był dobrym uderzaczem i polowym przez całą swoją karierę.
Ichiro był świetnym uderzaczem
Japońska legenda baseballu Ichiro Suzuki był jednym z największych uderzających w historii gry. Jego 208 trafień w 2002 roku było najwyższym wynikiem w karierze i uczyniło go piątym graczem w historii baseballu, który miał dwa sezony z dwustoma lub więcej trafieniami. Ichiro zakończył sezon na drugim miejscu w lidze AL pod względem średniej uderzeń i trafień oraz prowadził w głosowaniu do Major League All-Star Game przez drugi rok z rzędu.
Po swojej imponującej karierze Ichiro został uznany za najlepszego zawodnika w historii MLB. Jego rekord kariery to 242 trafienia i 56 kradzionych baz. Jego wyniki były tak imponujące, że japońskie media zaczęły nazywać go “maszyną do produkcji trafień”. Po raz drugi z rzędu zdobył nagrodę Najbardziej Wartościowego Gracza i stał się drugim graczem w historii ligi, który zdobył tę nagrodę trzykrotnie. Ichiro poprowadził również BlueWave do zdobycia tytułu mistrza Pacific League w 1998 roku.
Ichiro był pierwszy lub drugi w ilości trafień w dziewięciu z dziesięciu pierwszych sezonów MLB. Pobił również 84-letni rekord Sislera w liczbie trafień w jednym sezonie.
Albert Pujols był świetnym sluggerem
Albert Pujols jest uważany za jednego z najlepszych sluggerów w historii baseballu, ale jest również jednym z największych obrońców w grze. Pujols przewodził głównym ligom w Total Zone Runs w 2005 i 2006 roku i trzykrotnie zdobył Złotą Rękawicę. Zdobył Złotą Rękawicę siedem kolejnych lat od 2005 do 2011 roku. Jego ostatni sezon nie był do końca zgodny z jego wysokimi standardami, ponieważ uderzył w niski poziom kariery w home runs.
Pujols zaczął grać w baseball w młodym wieku i został podpisany przez St. Louis Cardinals jako amatorski wolny agent. Louis Cardinals. Swoją karierę zawodową rozpoczął w Gulf Coast League Cardinals i przez system awansował do majors. W ciągu pierwszych dwóch lat w Cardinals, grał dla czterech różnych drużyn w trzech różnych ligach. Podczas pobytu w Cardinals, Pujols zdobył 38 home runów i zdobył 130 biegów.
Kariera Alberta Pujolsa była długa i bogata. Podczas 22 sezonów w MLB zdobył trzy nagrody National League MVP i dwa mistrzostwa World Series. Został również czwartym graczem, który zaliczył 700 home runów w karierze. Hank Aaron, Babe Ruth i Barry Bonds są jedynymi graczami, którzy osiągnęli ten kamień milowy, ale Pujols jest pierwszym graczem urodzonym poza Stanami Zjednoczonymi, który tego dokonał.
Wille Mays był świetnym switch hitterem
Switch hitter ma unikalną zdolność do uderzania piłki mocno po obu stronach płyty i często może być wielkim atutem drużyny baseballowej. Wielu z najlepszych graczy w historii było switch hitters. Jednym z najlepszych switch hitters wszech czasów był Wille Mays. Był on jednym z najlepszych graczy baseballu w XX wieku i zyskał miano jednego z największych graczy w historii baseballu.
Podczas swojej wczesnej kariery zawodowej Wille Mays grał w Negro Leagues dla Birmingham Black Barons. Ostatecznie w wieku 19 lat podpisał kontrakt z New York Giants i otrzymał premię w wysokości 4000 dolarów. Jego pierwszy poważny mecz ligowy był przeciwko Philadelphia Phillies 25 maja 1951 roku. Nie zagrał w 1953 World Series z powodu służby wojskowej.
Innym wielkim switch hitterem był Eddie Murray, który miał dożywotnią średnią uderzeń.298 i był jednym z najlepszych switch hitterów w historii baseballu. Miał również wielką szybkość i był doskonałym biegaczem po bazie. W rzeczywistości jest on jedynym switch hitterem w historii baseballu, który zaliczył 500 lub więcej home runów.
George Brett jest jedynym graczem, który trafia na potęgę i średnią
George Brett jest uważany za jednego z największych graczy wszech czasów. Jego zdolność do uderzania dla mocy i średniej pomogła mu osiągnąć niesamowitą karierę. Był jedynym graczem, który zdobył tytuły mistrzowskie w trzech różnych dekadach. Chociaż Brett zmagał się z kontuzjami, jego kariera była w dużej mierze udana. W 1999 roku został wybrany do Galerii Sław.
Brett rozpoczął swoją karierę jako shortstop, ale wkrótce przeniósł się na trzecią bazę. Zdobył swój drugi tytuł pałkarza, a także przewodził lidze ze swoją średnią pałkarską.390 i procentem sluggingu.664. Zdobył także Silver Slugger Award i nagrodę American League MVP.
Brett był świetnym uderzaczem, który dobrze grał na boisku. W połowie lat 80. przeniósł się na pierwszą bazę, aby grać w American League i cieszył się swoim najlepszym sezonem. W 1990 roku Brett trafił.318 z 69 RBI i 14 home runami. W tym czasie przekroczył również granicę 3000 trafień.
Nolan Ryan jest największym miotaczem
Kariera Nolana Ryana obejmuje 27 sezonów. Grał dla Texas Rangers, Houston Astros, New York Mets i California Angels. Był najbardziej dominującym miotaczem w całej historii baseballu, notując ponad 5000 strikeoutów i siedem no-hitterów. W 1991 roku stał się najstarszym miotaczem, który rzucił no-hitter. Pomimo niezwykłych sukcesów, Ryan nigdy nie dotarł do postseason. W 1989 roku wybił 301 zawodników i został szóstym miotaczem, który zaliczył kompletny mecz.
Szybka piłka Ryana była najszybszą w historii. Był twardym miotaczem, który dawał z siebie maksimum wysiłku na każdym boisku. To jedna z najbardziej niezwykłych rzeczy o Ryanie. Nolan był tak dobry w baseballu, że zagrał w 1979 roku w All-Star Game dla Ligi Amerykańskiej.
Grając dla Aniołów, Ryan miał kilka cudownych sezonów. W ciągu roku miał średnio 2,70 ERA, 322 strikeouts i 312 innings pitched. W 1975 roku doznał kontuzji i rozegrał tylko 198 inningów, ale wrócił w następnym roku i wygrał 16 meczów, pomagając Aniołom zdobyć pierwszy tytuł mistrza AL West od 1960 roku. Następnie Ryan podpisał rekordowy kontrakt z Houston Astros, przenosząc się do swojego rodzinnego miasta.
Wille Mays był świetnym base runnerem
Wille Mays po raz pierwszy zagrał w baseball w wieku dziesięciu lat, rywalizując ze starszymi graczami. W końcu dołączył do Chattanooga Choo-Choos, drużyny, w której występowali wyłącznie afroamerykańscy gracze. Będąc jeszcze w szkole średniej, Mays zastępował kolegów z drużyny, którzy byli kontuzjowani lub nie mogli grać.
Po ukończeniu szkoły średniej Mays podpisał kontrakt z New York Giants. Po krótkim pobycie w Trenton, New Jersey, zadebiutował w lidze przeciwko Philadelphia Phillies 25 maja 1951 roku. Przegapił sezon 1953, ponieważ został powołany do służby wojskowej.
W trakcie swojej kariery Mays konsekwentnie pojawiał się w wielkich momentach. OPS w karierze Maysa w sytuacjach wymagających użycia siły wynosi 966, co plasuje go na piątym miejscu w historii za Barrym Bondem, Jimim Foxxem, Stanem Musialem i Henrym Aaronem. Mays zanotował 1,928 udokumentowanych baz w siódmej rundzie lub później. Tylko Aaron miał więcej w siódmym poranku.
Wille Mays był świetnym miotaczem
Rekordowa kariera Maysa w baseballu była niezwykła. Zakończył karierę z 2,062 home runami i 3,283 trafieniami i był liderem wszech czasów w home runach. Został również wybrany do 24 meczów All-Star. Oprócz wspaniałej kariery w lidze, Mays poświęcił się również pomocy dzieciom z biednych rodzin.
Mays rozpoczął swoją karierę grając dla Birmingham Black Barons w Negro League, a następnie podpisał kontrakt z New York Giants w wieku 20 lat. Jego bonus za podpisanie kontraktu wynosił 4000 dolarów, a on sam zgłosił się do Trenton w Class B Interstate League. W maju 1951 roku zadebiutował w lidze przeciwko Philadelphia Phillies. Opuścił sezon 1953 z powodu służby wojskowej.
Mays miał wybitne umiejętności defensywne i był jednym z najbardziej dominujących miotaczy w historii baseballu. W 13 sezonach od 1954 do 1966 roku uzyskał 7,0 bWAR. Tylko Lou Gehrig miał więcej sezonów z 7.0 WAR, a Gehrig miał 11 sezonów z rzędu w latach 1927-37. Ogólnie rzecz biorąc, zgromadził 124,1 WAR podczas swojej kariery w Major League, co było 27,7 więcej niż następny najlepszy gracz. Hank Aaron i Mickey Mantle byli blisko w tyle, każdy z nich miał przynajmniej 90,0 WAR.
Wille Mays był pierwszym graczem, który miał umowę endorsementową
W 1962 roku Wille Mays był pierwszym graczem baseballowym w historii, który podpisał umowę endorsementową. W tym czasie był najwyżej opłacanym graczem w stanie Alabama i zarobił 1 milion dolarów w jednym sezonie. Był również jednym z najlepszych point guardów i quarterbacków w stanie. Mays otrzymywał 250 dolarów miesięcznie od Birmingham Barons, którzy przydzielili go do drużyny ligi mniejszej Minneapolis Millers. Oprócz umowy endorsementowej, Mays miał również kontrakt z producentem odzieży, który pozwalał mu na sprzedaż artykułów sportowych.
Jako były gracz, Mays wystąpił również w wielu programach telewizyjnych, w tym What’s My Line?, The Donna Reed Show, The Dating Game, Bewitched i The NBC-TV documentary A Man Named Mays. Ponadto w 1972 roku podkładał głos w specjalnym programie fabularnym.
Podobne tematy