Jeśli szukasz sposobów na rozciągnięcie przykurczu, istnieje kilka technik, które możesz wykorzystać. Należą do nich seryjne odlewy, zastrzyki BoNT-A i pasywne rozciąganie. Przyjrzyjmy się każdej z tych metod, aby określić, która z nich jest najlepsza dla Ciebie. I chociaż najlepszym sposobem na rozciągnięcie przykurczu jest zapobieganie mu w pierwszej kolejności, istnieje kilka sprawdzonych sposobów na rozciągnięcie przykurczu, gdy już się rozwinie.
Rozciąganie pasywne
Rozciąganie pasywne polega na utrzymywaniu określonej pozycji z pomocą zewnętrznego nacisku. Pasywne rozciąganie obejmuje również rozciąganie statyczne, w którym osoba znajduje się w stanie rozluźnienia, podczas gdy siły zewnętrzne ciągną część ciała. Na przykład osoba wykonująca splity utrzymywałaby określoną pozycję z podłogą jako “aparatem”.
Pasywne rozciąganie stymuluje również wzrost mięśni i zapobiega ich osłabieniu. Według badania z 2013 roku, rozciąganie może poprawić funkcjonowanie mięśni i przepływ krwi do mięśni. Stwierdzono również, że jest ono korzystne dla osób sparaliżowanych. W jednym z badań, codzienne rozciąganie poprawiło funkcję mięśni. Inne badanie wskazało, że rozciąganie mięśni za pomocą szyny było przydatne dla osób starszych, które mogą nie być w stanie samodzielnie ćwiczyć. Potrzeba więcej badań, aby rozszerzyć te ustalenia.
Pasywne rozciąganie może pomóc w zapobieganiu powstawania przykurczów w pierwszej kolejności. Chociaż nie są znane sprawdzone sposoby zapobiegania powstawaniu przykurczów, może to być użyteczna metoda zapobiegania ich rozwojowi. Może również pomóc w zapobieganiu pogłębiania się przykurczów. Fizykoterapeuci mogą nauczyć opiekunów, jak wykonywać ćwiczenia pasywnego rozciągania i pomóc ich bliskim w zapobieganiu powstawaniu przykurczów.
Jednym z głównych powodów rozciągania części ciała jest poprawa jej elastyczności i giętkości. Oprócz zwiększenia elastyczności pomaga to również w zmniejszeniu sztywności stawów. Jednak w przypadku leczenia hipermobilności rozciąganie nie zawsze jest pomocne. Jeśli rozciąganie jest zbyt silne, może uszkodzić anatomię ciała, a nawet spowodować kolejne urazy.
Inną sprawdzoną metodą rozciągania przykurczów jest technika contract-relax. Technika ta polega na izometrycznych skurczach mięśnia przez siedem do piętnastu sekund, po których następuje okres relaksacji. Po skurczu mięsień poddawany jest pasywnemu rozciąganiu w celu jego dalszego rozciągnięcia. Ostatnie pasywne rozciąganie utrzymuje się przez 10-15 sekund, a następnie zwalnia.
Wielu sportowców i entuzjastów sportu wykonuje ćwiczenia rozciągające w ramach rozgrzewki lub zapobiegania kontuzjom. Pasywne rozciąganie jest skutecznym sposobem na zwiększenie elastyczności u większości osób. Jednak dla przeciętnego człowieka nie jest on wiele wart. Pomimo swojej popularności, okazało się, że ma kilka problemów.
Zastrzyki BoNT-A
Podczas gdy zastrzyki BoNT-A są sprawdzoną metodą rozciągania przykurczów, ważne jest, aby znać ryzyko związane z tymi zabiegami. W tym artykule omówiono ryzyko i korzyści związane z tą procedurą. Ponadto dowiesz się o działaniach niepożądanych związanych z tym zabiegiem.
Zastrzyki BoNT-A okazały się skuteczne u pacjentów ze spastyczną stopą równą, która często jest spowodowana udarem. Zastrzyk podaje się do mięśni zginaczy podeszwowych w celu zmniejszenia spastyczności. Leczenie to jest bardziej skuteczne niż samo rozciąganie.
W jednym z badań naukowcy wstrzykiwali BoNT-A pacjentom z przykurczem zgięciowym stawu skokowego. Wyniki wykazały znaczące zmniejszenie hipertonii mięśni. Zastrzyki BoNT-A wynosiły od dwóch do czterech u/kg w przypadku mięśni iliopsoas, adductor longus i rectus femoris, do czterech do sześciu u/kg w przypadku mięśnia brzuchatego łydki.
Wstrzyknięcia BoNT-A są również skuteczne w leczeniu spastyczności związanej z przykurczami kończyn dolnych. Zabiegi te są bezpieczne i skuteczne, ale istnieją ograniczone dane dotyczące tego, w jakim stopniu poprawiają one czynną funkcję. Większość badań klinicznych skupiła się na deficytach w kończynach dolnych. Programy leczenia są często oparte na różnych obszarach Międzynarodowej Klasyfikacji Funkcjonowania (ICF), która mierzy jakość życia.
Iniekcje BoNT-A są skuteczne w poprawie struktury mięśni i mogą być stosowane w połączeniu z seryjnym odlewaniem i innymi interwencjami wspomagającymi. Zabiegi te mogą poprawić funkcjonalność mięśni i zapobiec ich dalszej degeneracji. Dodatkowo zmniejszą one objawy związane z nadmiernym wyładowaniem tonicznym.
W niedawno przeprowadzonym badaniu oceniano skuteczność wstrzyknięć BoNT-A u pacjentów ze spastycznością kończyn dolnych. W porównaniu z innymi metodami leczenia, BoNT-A wiązało się z wysokim wskaźnikiem odpowiedzi u pacjentów ze spastycznością kończyn dolnych. Ponadto, zastrzyk poprawił objawy i funkcję. Badania sugerują, że leczenie to może przynieść klinicznie znaczącą poprawę u pacjentów.
Zastrzyki BoNT-A mogą mieć skutki uboczne. W badaniu zauważono, że zastrzyki BoNT-A mogą zwiększyć sztywność mięśni, co może zwiększyć długość mięśnia lub ścięgna podczas rozciągania. Należy jednak zauważyć, że ważne jest, aby omówić skutki uboczne z lekarzem przed poddaniem się leczeniu BoNT-A.
Odlewanie seryjne
Efekty odlewania seryjnego były oceniane w metaanalizach. W tej metodzie oceniano interwencje o takich samych wynikach i zdefiniowanej wcześniej definicji odlewu seryjnego. Należy zauważyć, że nie wszystkie badania były prowadzone w ten sam sposób, co może skutkować pewną tendencyjnością publikacji. Ogólną wielkość efektu odlewu seryjnego oszacowano na podstawie badań o rzetelnej lub dobrej jakości metodologicznej. Autorzy obliczyli wielkości efektu jako średnie różnice i standaryzowane średnie różnice. Obliczyli również SD z wartości p.
Odlewanie seryjne pomaga pacjentom z różnymi rodzajami przykurczów poprawić zakres ruchu. W szczególności metoda ta może pomóc w zmniejszeniu hipertoniczności wokół stawu skokowego, co może przełożyć się na funkcjonalną poprawę chodu. Technika ta umożliwia również pacjentom ze skróconymi mięśniami osiągnięcie normalnego zakresu ruchu i zwiększenie ich elastyczności.
Ta metoda leczenia polega na nałożeniu gipsu z włókna szklanego na poduszkę. Pomaga on rozciągnąć zbyt napięte mięśnie. Odlewy są umieszczane w różnych pozycjach na ciele. Każdy z nich stopniowo zwiększa elastyczność. Odlewanie seryjne jest zwykle przepisywany przez dostawcę opieki zdrowotnej. Chociaż nie jest to trwałe rozwiązanie, wyniki mogą być bardzo znaczące. W niektórych przypadkach seryjne odlewy są stosowane nawet przez 12 tygodni.
W różnych badaniach wykazano skuteczność odlewów seryjnych w leczeniu przykurczów. Jedna z metaanaliz porównujących seryjny odlew z BTX-A wykazała, że seryjny odlew poprawił DF PROM stawu skokowego, zmniejszył hipertoniczność i poprawił funkcjonalny chód. Jednak znaczenie kliniczne i wielkość tego efektu nie są jeszcze jasne.
Seryjne odlewy gipsowe są skuteczną metodą leczenia przykurczów małych stawów. Jest szczególnie skuteczny w przypadkach, gdy inne formy pozycjonowania nie zapewniają pełnego zakresu ruchu. Technika ta może pomóc pacjentom w osiągnięciu pełnego zakresu ruchu poprzez ćwiczenia zalecane przez wykwalifikowanego terapeutę. Niektórzy pacjenci mogą również wymagać noszenia ortez do dynamicznej mobilizacji.
W niedawno przeprowadzonej metaanalizie przeanalizowano szesnaście badań obejmujących seryjne odlewy w celu określenia ogólnego wpływu leczenia na funkcję kończyny dolnej. Chociaż w wielu badaniach odnotowano pozytywny wpływ odlewania seryjnego, wyniki były niespójne, a niektóre badania nie były randomizowane. Badacze stwierdzili również, że seryjne odlewy miały istotny wpływ na funkcję kończyny dolnej.
Pasywne wydłużanie
Pasywne wydłużanie w przypadku przykurczów jest zabiegiem, którego działanie polega na umożliwieniu rozciągnięcia przykurczonego mięśnia i poprawieniu jego zakresu ruchu. Zabieg ten stosuje się w celu korekcji deformacji mięśni szkieletowych. Przykurcze są wynikiem zmniejszenia napędu nerwowego w mięśniu, co skutkuje zmniejszeniem jego długości. Ten spadek napędu nerwowego zmienia również ekspresję genów włókien mięśniowych. Stan ten może być spowodowany przez różne czynniki, w tym spastyczność, bezruch lub uraz rdzenia kręgowego.
Bierne wydłużanie przy przykurczach może być wykonywane w domu lub z pomocą terapeuty rehabilitacyjnego. Zabieg ten wymaga ostrożnego podejścia. Pacjent musi być wyedukowany na temat schorzenia, powinien poznać ewentualne czynniki ryzyka i metody zapobiegania, np. stosowanie ćwiczeń zakresu ruchu. Po wyedukowaniu pacjenta zespół rehabilitacyjny powinien omówić dostępne dla niego opcje leczenia.
Bierne wydłużanie może być również wykonywane w celu przywrócenia ruchomości stawów i niezależności. Pacjenci mogą mieć przykurcze w jednej lub obu kończynach łokciowych. W niektórych przypadkach przykurcz może być spowodowany prenatalnym zakażeniem wirusem cytomegalii. Podczas tego zabiegu uwalniane jest dystalne ścięgno bicepsa brachii, co pozwala na bierny wyprost łokcia. Dzięki temu pacjent może wykonywać podstawowe czynności życiowe bez bólu związanego z aktywnym wydłużaniem.
Bierne wydłużanie w przypadku przykurczów jest ćwiczeniem terapeutycznym, które ma udowodnione działanie w zakresie poprawy relacji siła-długość u dzieci. Polega na zastosowaniu przez terapeutę ćwiczeń biernego rozciągania u pacjenta, ręcznego przemieszczania stawu w pozycji zakresu końcowego i utrzymywania jej przez określony czas. Stwierdzono, że jest to skuteczna metoda leczenia w celu poprawy ROM u dzieci z CP. Może być stosowana przez fizjoterapeutę lub przez samego pacjenta.
Gdy przykurcze są poważniejsze, takie jak w przypadku rąk, konieczne jest znalezienie najbardziej odpowiedniej opcji leczenia. Jeśli leczenie zachowawcze nie przyniesie poprawy stanu, pacjent może rozważyć zabieg chirurgiczny w celu skorygowania problemu. Można to zrobić poprzez tenotomię lub zabieg wydłużenia ścięgna. W niektórych przypadkach, dotknięta problemem kość może być również usunięta.
Podobne tematy